
Dunning-Kruger sendromu, psikolog David Dunning ve Justin Kruger'a 2000 yılında Nobel ödülü kazandırmış bir varsayımdır.
Bir konuya bağlı olarak aslında az veya hiç bir şey bilmeyen kişilerin o konu hakkında bilgi sahibi davranışlarını sergilerler. Kısacası ''cahil cesareti'' diyebiliriz.
Tenis oynama, metin çözme ve araç kullanma gibi çeşitli alanlarda yapılan araştırmalar sonucunda, insanlar niteliksiz olduklarını fark etmediklerini ve bu niteliklerini hatta abartma eğilimine girişirler. Belli bir eğitimle nitelikleri artırılırsa, aynı niteliksiz insanlar, niteliksizliklerinin farkına varmaya başlarlar.
Örneğin işinde çok iyi olduğunu düşünüp, yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve haddi olmayan bir üst göreve talip olmaktan da çekinmezler. Tersine bu üst görevin kendilerine laik olduklarını düşünürler. Ve bu sırada görevi gerçekten hak eden, bilgili ve yetenekli kişiler ise alçakgönüllülükte bulunup değerlerinin bilinmesini bekleyip kendiliğinden bu üst göreve talip olmayacaktır. Bu durumda çalışan kapasitesini değerlendirmekten caiz kalır. Sonuç olarak niteliksiz çalışanların, mesleki açıdan itici bir güç oluşturulmasıdır.